Hoera, het is lente!

Maarten kijkt me stomverbaasd aan als ik vertel dit keer een blog te schrijven met als titel ‘Hoera, het is lente’. Wat saai! Dat weet toch iedereen al? Wat is daar voor bijzonders aan??? Dat eerste: natuurlijk, dat klopt. Iedereen weet dat het lente is. Maar daarom is de lente nog niet saai. Dat tweede: ik vind het elk jaar opnieuw bijzonder. Ik ben geen herfsttype (brrrr, al die dwarrelende blaadjes) en zéker geen wintertype. Niet alleen ben ik een koukleum eerste klas, het is met vier benen ook lastig lopen op sneeuw en ijs en fietsen kan ik bij zulke weersomstandigheden niet door het te grote risico om te vallen. Ik houd niet van opgesloten zitten…

Hoera, Arjen mag door met leren & leven!

Al jaren zitten we in grote onzekerheid. Wat gaat er allemaal gebeuren, wat blijft er na alle bezuinigingen nog over aan hulp voor mijn jongens? De berichten zijn dramatisch: de Wtcg is inmiddels afgeschaft, dus komt er geen compensatie meer van het eigen risico, moet het volle pond betaald worden aan eigen bijdragen en is de bankrekening eind december een stuk leger door het ontbreken van de jaarlijkse tegemoetkoming in de hoge zorgkosten. Met ingang van komend schooljaar bestaat het ‘rugzakje’ niet meer en is Maarten voor ondersteuning op school afhankelijk van een nieuwe regeling. Volgend kalenderjaar moeten we voor zorg bij de gemeente aankloppen en als de voortekenen niet bedriegen betekent dat een flinke achteruitgang.