Hoera, we vechten tegen draken en heksen

Eind vorige week speelde ik met het idee om dit blog te gebruiken als open sollicitatie. ‘Aangeboden aan de gemeente: communicatie-adviseur. Of beter nog: expert op het gebied van klantvriendelijkheid.’ Vandaag is tot me doorgedrongen  dat ik het nog geen dag uit zou houden. Ik mis een aantal essentiële eigenschappen die nodig zijn om bij onze gemeente te kunnen werken: liegen, bedriegen, moedwillig beledigen & in de grond stampen.

Hoera, weer een klein half jaartje zorg……

Nee, een uitroepteken durf ik niet achter deze titel te zetten. Bijna twee jaar na de grote veranderingen binnen de zorg hebben wij nog steeds te maken met een open einde. Opnieuw geen duidelijkheid, maar alleen een paar maanden respijt. Maanden, waarin ik opnieuw alles over onze problematiek op tafel moet leggen, vele gesprekken met cliëntondersteuner en gemeente moet voeren en zenuwachtig moet afwachten wat er nu weer voor ‘leuke dingen’ door de gemeente worden bedacht. Wacht de gemeente soms tot ik van de stress een fatale hartaanval krijg? Want ja, dan is een zorgindicatie niet meer nodig.

Hoera, we gaan na de achtbaan in een draaimolen!

Op gesprek bij de gemeente, na een klacht die ik al in januari (!) heb ingediend. Een volgend hoofdstuk in de al anderhalf jaar durende klucht die ‘zorgindicatie’ heet, na een uitgebreide briefwisseling, diverse indicatiegesprekken, een hoorzitting bij de algemene commissie bezwaarschriften en een hoop frustratie. Maar wat blijkt: er werken gewone mensen bij de gemeente, met wie gewoon valt te praten en die zelfs ‘gewoon’ excuses aanbieden. 

Hoera, Maarten krijgt toch extra uren begeleiding!

Na een lange strijd krijgt Maarten eindelijk weer hetzelfde aantal uren begeleiding als voor de herindicatie door de gemeente. Elke keer dat ik hoopte dit bericht te krijgen, ging ik ervan uit dat het reden zou zijn voor grote feestvreugde.

Maar dat is het niet. Want in diezelfde brief wordt de huishoudelijke hulp opnieuw ter discussie gesteld. En word ik opgeroepen het zoveelste schriftelijke betoog op korte termijn in te leveren. En die uren van Maarten? Die gelden een jaar. Zodat we nu moeten knokken voor de huishoudelijke hulp, in november voor de grote gezinsindicatie minus de extra uren van Maarten en in mei volgend jaar weer voor die uren.

Hoera, veel kinderen in onze woonplaats krijgen (nog) zorg!

Bij ons in de gemeente krijgen blijkbaar veel kinderen hulp van jeugdzorg. Meer dan in omliggende gemeenten. Dat klinkt alsof onze gemeente hart heeft voor de inwoners en hun kinderen, maar de gemeenteraadsleden denken er anders over. Het is vier procent te veel en dat cijfer moet omlaag. Zijn kinderen met problemen alleen maar cijfertjes geworden?

Hoera, er is geld genoeg voor de zorg!

In 2014 en 2015 schreeuwden gemeente-ambtenaren en -politici huizenhoog: de gemeenten kregen véél te weinig geld om de zorgtaken waar ze vanaf 1 januari 2015 verantwoordelijk voor zijn goed uit te voeren. Inmiddels is de balans over 2015 opgemaakt, met een verrassende uitkomst: vrijwel alle gemeenten houden geld over! Dat varieert van enkele tonnen tot werkelijk miljoenen euro’s. Ook in onze gemeente kan de vlag uit, want er ligt nog ruim negen ton op de plank. Goed nieuws voor de mensen die zorg nodig hebben. Of juist niet?

Hoera, we zijn pechvogels!

In het woordenboek komt het niet voor, maar op internet is veel te vinden. Kijk even mee.

Probleemjongere: minderjarige delinquenten.

Probleemgezin: gezin met een of meer maatschappelijke problemen.

En wat zal een ‘multiprobleemgezin’ dan wel niet zijn? Nou eh…. wij???????

Hoera, Maarten staat niet alleen!

Alarmerend bericht in de media: ondanks het economisch herstel zijn er in 2015 toch maar liefst 16.000 mensen meer afhankelijk geworden van de bijstand. Vooral mensen ouder dan 45 jaar, maar ook vierduizend jonge mensen tot 27 jaar. Een eenvoudig rekensommetje leert dat dit nog maar het topje van de ijsberg is en dat duizenden jongelui aan de zijlijn komen te staan. Eén van deze jongelui is Maarten, die net stralend zijn achttiende verjaardag heeft gevierd.

Hoera, we zijn steen-rijk... Of: hoe smaken bakstenen?

Gevonden op vandale.nl: de betekenis van het woord ‘vermogen’. Rijkdom, geld, bezit. In onze maatschappij is het handig om wat vermogen te hebben. Een maandelijks inkomen, wat spaargeld, misschien een auto of een huis. We kopen er niet alleen eten mee, maar ook kleding, meubels, kranten, noem maar op. En we dragen er veel van af: belastingen, premies, verzekeringen, heffingen. Daarvoor krijgen we weer wegen, ziekenhuizen, afvalinzameling en noem maar op. Het is een heel geavanceerde vorm van ruilhandel.

Hoera, ik ben nog maar 28 jaar!

Dankzij enkele lichamelijke ongemakken meende ik echt dat ik inmiddels van, laten we zeggen…., middelbare leeftijd ben. Of in ieder geval bijna. ‘Meende’… Want ik zie het blijkbaar helemaal verkeerd. Ik ben nog maar 28 jaar! En wie het niet gelooft, mag de beschikkingen van de Rechtbank zien die ik heb gekregen. 

Hoera, de zorg wordt eenvoudiger! (deel 2)

Op dit moment staat de teller op vijf gesprekken met zes verschillende ambtenaren, ettelijke telefoongesprekken, een overgelopen mailbox, een stapel papier om u tegen te zeggen en ontoereikende indicaties. Een jaar na mijn blog ‘Hoera, de zorg wordt eenvoudiger!’ moet ik helaas concluderen dat er ontzettend veel dingen met de zorg zijn gebeurd in 2015, maar eenvoudiger is het bepaald niet geworden….