Hoera, het CAK maakt excuses!

Ja, het staat er echt: ‘Ten slotte bieden wij u onze excuses aan voor de frustraties die u in verband met de procedures voor de Wtcg 2012 heeft ervaren.’ Na twee of drie keer excuses in een voorafgaand telefoongesprek heb ik nu een brief met eveneens excuses in mijn handen. En niet alleen dat, na alle gedoe is de Wtcg-uitkering over 2012 eindelijk aan Maarten toegekend. Dat verbaast me niets, want hij heeft er gewoon recht op. Maar die excuses verbazen me wel. Het woord ‘sorry’ bestaat haast niet meer en nu krijg ik zomaar uitgebreid excuses van een overheidsinstantie. Leuk!

Hoera, we zijn niet bom!

??? We zijn niet bom? Nee, we zijn niet bom! Het is een geliefd zinnetje als het om dyslexie gaat: ik ben niet bom – oftewel, dankzij het veel voorkomende ‘gebruik’ bij dyslectische mensen om letters om te draaien: ik ben niet dom. En dat mogen we zo langzamerhand wel van de daken schreeuwen! Mensen met een vlekje zoals dyslexie, autisme, adhd of wat dan ook zijn niet per definitie dom.