Hoera, Maarten heeft een goede start!

Het nieuwe schooljaar is een week jong. Spannend hoor, als je bent blijven zitten: nieuwe klas, nieuwe leraren, vroegere klasgenoten waar je zo goed mee op kon schieten allemaal een jaartje verder.

Maarten is niet blij als in de laatste week van de zomervakantie het lesrooster op internet verschijnt. Voor bijna elk vak een andere leraar, drie extra lange dagen en zelfs nooit voor kwart over drie vrij, geen praktische tijdstippen beschikbaar voor de broodnodige extra begeleiding. Gelukkig volgt al snel een goed bericht: een meisje uit Maartens atletiekgroep komt bij hem in de klas. En nog een paar dagen later blijkt ook een vriend van Maarten – al sinds de peuterspeelzaal - in dezelfde klas te zijn ingedeeld!

Hoera, mijn zoons zijn geweldig!

Mijn drie zoons zijn geweldige jongens!!!

Zo, dat moest er even uit. Want als ik de krant en andere nieuwsmedia moet geloven, zijn het alleen maar vervelende probleemgevallen die de maatschappij tot last zijn. Het is zo langzamerhand echt ongelooflijk. Als er een bericht in de krant staat over het passend onderwijs, de nieuwe manier waarop de ondersteuning is geregeld van kinderen die om wat voor reden dan ook niet mee kunnen komen met het gewone onderwijs, heeft de schrijver het steeds over ‘probleemleerlingen’ en/of ‘probleemkinderen’.

Gaat het over de bezuinigingen op de zorg rond kinderen met autisme en aanverwante stoornissen, dan kan de lezer niet om het woord ‘probleemjongeren’ heen. Nieuwsberichten met als onderwerp de overheveling van zorgtaken van de rijksoverheid naar de gemeenten verhalen over ‘probleemjeugd’ en de begeleiding van ‘probleemjongeren’.