Het is best lastig als de portemonnee steeds dunner wordt
en de stapel rekeningen hoog blijft. De tering naar de nering zetten is
gemakkelijk gezegd, maar niet altijd even gemakkelijk gedaan. Gelukkig zijn er meevallertjes.
En soms is het héél gemakkelijk!
Maarten viert zijn zestiende verjaardag. Lekker in de
voorjaarsvakantie, zodat we niet heen en weer hoeven te vliegen tussen school
en verjaardagsvisite en alles lekker in Maartens eigen tempo kan. Een paar dagen
eerder komt hij bij me. ‘Mam, weet je wat nu echt mijn lievelingstaart is?’ Ja,
ik heb een meer dan flauw vermoeden. Het klopt: appelkruimeltaart. Voor mij is
het logisch: ‘Dan gaan we voor jouw verjaardag een appelkruimeltaart halen. En
weet je wat we doen, we gaan naar de Hema – die hebben superlekkere
appeltaarten.’ Het idee wordt niet met het enthousiasme begroet dat ik
verwacht. Na even nadenken komt er aarzelend: ‘Hebben we daar wel geld voor?’
Verontwaardigd kijkt Maarten me aan als ik in de lach
schiet. Nou dénkt hij eens mee, is het weer niet goed! Natuurlijk zijn de
financiën mijn pakkie-an, maar ik probeer de jongens wel bewust te maken van de
situatie. Dus roep ik dat ze iets korter moeten douchen, dat lampen uit moeten
als ze niet in de ruimte zijn, dat ik niet alles kan kopen waar ze hun zinnen
op hebben gezet. Vooral Maarten vindt dat allemaal knap lastig. Als hij iets
leuks ziet in een winkel, wil hij het graag hebben. Als hij iets lekkers wil
eten, kijkt hij nooit naar het prijskaartje. Nu merk ik opeens dat er toch wel
iets van mijn ‘preken’ is blijven hangen.
Ik verzeker Maarten dat we voor zijn verjaardag
natuurlijk lekkere taarten gaan halen. Hij is nog niet helemaal overtuigd, maar
vooruit – als mama het zegt, zal het wel kunnen. En het kan nog veel
gemakkelijker dan ik denk: twee dagen later brengt de postbode een envelop
waarop staat ‘appeltaart cadeau’. Een gebaksbon van de Hema, dankzij die
loterij-die-we-niet-op-durven-zeggen-omdat-je-het-altijd-weet-als-je-wat-had-kunnen-winnen.
Op Maartens verjaardag staan wij dus lekker vroeg bij de Hema. De taart smaakt
héérlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten