Mark is naar een clubdag van de roeivereniging, Maarten
is naar een klimpark met een groepje jongelui van de atletiekvereniging, Arjen
gaat een weekend bij opa en oma logeren. Ik ben met Arjen (èn Koekiemonster, èn
een lading zware bagage) naar opa en oma gefietst en fiets nu weer rustig terug
naar huis. De zon schijnt, ik hoef geen jas aan, het fietspad slingert zich
door het groen, mijn vader heeft de fietsbanden opgepompt en de kettingkast
iets minder laten rammelen. Weet je wat? Ik ga naar mijn
zeur-en-piep-blog-in-wording en klik op ‘delete’. Weg ermee. Vandaag ben ik
blij.
Natuurlijk worden de zorgen niet minder als de zon
schijnt. Het koopkrachtplaatje dat na Prinsjesdag in de krant staat, laat nog
steeds een scheef beeld zien: juist de sociale minima en ouderen gaan erop
achteruit. De politieke debatten gaan in mijn ogen ten onder aan tenenkrommende
onwaarheden (zoals de reactie van de regering op de bewering dat sommige mensen
in de bijstand er driehonderd euro per maand op achteruit gaan – volgens de
regering is dat pertinent niet waar, maar het is toch echt de consequentie van
het afschaffen van de categorie ‘alleenstaande met kind’ waar ook ik met mijn
WAO-uitkering mee te maken krijg), Arjen heeft een flinke paniekaanval op
school gehad, Maarten kijkt vol spanning uit naar zijn eerste
toetsweek-op-herhaling en ik heb deze week weer eens ervaren welke ramp me te
wachten staat als ik volgend jaar geen huishoudelijke hulp meer krijg.
Nee, dat verandert allemaal niet als de zon schijnt. Maar
zelfs als het regent ben ik gelukkig niet iemand voor wie Amnesty International
in de bres moet springen, komt er zoveel water uit de kraan dat we het kunnen
verspillen aan de zoveelste ice-bucket-challenge, ook met een (te) laag inkomen
heb ik in de goedkoopste supermarkt nog steeds de mogelijkheid om te kiezen uit
weet-ik-hoeveel artikelen, wordt bij een stroomstoring alles in het werk
gesteld om die zo snel mogelijk te verhelpen en komen mijn zoons elke dag weer
gezond en veilig thuis. Ik kan mijn zegeningen tellen.
Nee, ook die zegeningen veranderen niet als de zon
schijnt. Maar de zon maakt het net iets gemakkelijker om stevig door te fietsen
op het pad vol kuilen en hindernissen dat ‘leven’ heet. Ik zal mijn best doen
om wat zonne-energie op te slaan voor de regenachtige dagen die natuurlijk weer
gaan komen. En als het me even niet lukt, stuur je me dan een zonnetje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten