Hoera, zes van de zeven is een goede score!

Maar het is wel sneu voor de zevende….

Sinds 1 januari krijgen mensen met een persoonsgebonden budget, waarmee ze zelf de benodigde zorg kunnen inkopen, het geld van dit budget niet meer op een eigen bankrekening gestort. Het  geld wordt vanaf nu beheerd door de Sociale Verzekeringsbank (SVB) en vanuit dit ‘trekkingsrecht’ worden de zorgverleners betaald. Maar het gaat nog niet helemaal goed en veel zorgverleners krijgen (nog) niet betaald. Dus is onze score -  zes van de zeven krijgen hun geld – zo slecht nog niet!

Er wordt te veel gefraudeerd met persoonsgebonden budgetten. Of dat echt waar is, weet ik niet. Wij hebben zelf een uitgebreide controle gehad vorig jaar en alles is prima in orde, maar ik kan me goed voorstellen dat er door de vele ingewikkelde en soms zeer onduidelijke regels fouten worden gemaakt. En helaas zijn er tussenpersonen, die een ‘gat in de markt’ zien en na hun onverkwikkelijke bemoeienis budgethouders zonder zorg maar met een torenhoge schuld achterlaten.

Hoe dan ook, het trekkingsrecht is een feit. Wat veel mensen niet weten, is dat er zo’n vijftien jaar geleden in de begindagen van het persoonsgebonden budget ook trekkingsrecht bestond. Dat is toendertijd opgeheven, onder andere omdat de SVB het werk niet goed aankon en zorgverleners soms wel meer dan vijf maanden (!) op hun geld moesten wachten. Anno 2015 wordt trekkingsrecht gezien als hèt tovermiddel tegen fraude en de betalingen moeten nu, met dank aan de ict, wel goed gaan.

Ondanks een jarenlange voorbereiding, een uitgebreide pilot en veel overleg tussen diverse instanties, ontstaat tijdnood. Alle budgethouders moeten hun zorgovereenkomsten naar de SVB sturen, die de contracten vervolgens ter goedkeuring voorlegt aan de instantie die vanaf 1 januari verantwoordelijk is voor de benodigde zorg (zorgverzekeraar, zorgkantoor of gemeente). De SVB wil geen contracten met wijzigingsformulieren – en dus moet bijna elk contract opnieuw worden opgemaakt, omdat in de loop der tijd vrijwel elke overeenkomst wel een wijziging kent. Al is het alleen maar het wijzigen van het bankrekeningnummer in het nieuwe IBAN-nummer.

Ik heb zeven zorgverleners in dienst. Drie begeleid(st)ers voor Arjen, drie begeleidsters voor Maarten en één huishoudelijke hulp voor mezelf. Ik zie kans om zes van de zeven contracten voor half september – de gestelde deadline – naar de SVB te sturen. De zevende volgt pas eind november, omdat de betreffende begeleidster zwangerschapsverlof heeft.

De SVB wordt bedolven onder de contracten en al snel blijkt dat het niet gaat lukken om al die contracten voor 1 januari te controleren. Geen nood: staatssecretaris Martin van Rijn garandeert dat alle zorgverleners worden uitbetaald en dat de goedkeuring van de contracten achteraf volgt. Wat er gebeurt bij afgekeurde contracten is niet duidelijk.

De maanden verstrijken en af en toe ontvang ik een brief van de SVB. Begin januari zijn vier van de zeven contracten goedgekeurd. Maar nog steeds: geen nood, betaling is immers gegarandeerd? Op maandag 2 februari begint de strijd. Januari is voorbij, de declaraties over deze eerste maand kunnen worden ingeleverd bij de SVB. Helaas heeft blijkbaar niemand bij de SVB bedacht dat het wel eens druk zou kunnen worden deze dag en dat er extra digitale ruimte nodig zou zijn.

Inloggen met DigiD. Tjonge, dat gaat wel langzaam vandaag. Hèhè, gelukt. Ik zit op ‘mijn svb’. Na ruim een half uur worstelen is de eerste urendeclaratie ingevuld. Meer dan een half uur voor een karweitje van nog geen vijf minuten! De site is t r a a g, ont-zet-tend t r a a g . . . Bij elke keer doorklikken kan ik minstens zeven minuten wachten (eerlijk waar, ik heb het bijgehouden!) tot de volgende pagina verschijnt.

Los daarvan valt het niet tegen. Van zes mensen kan ik de uren doorgeven respectievelijk de factuur uploaden. Bij de zevende gaat het mis. Eén begeleidster van Maarten werkt blijkbaar niet meer bij ons. Bij haar kan ik maar tot en met december 2014 uren invullen en bestaat januari 2015 niet.

Mailtje naar de SVB. Automatisch antwoord: antwoorden binnen vijf werkdagen gaat door de drukte waarschijnlijk niet lukken, maar uitbetaling is gegarandeerd. Daar heb ik niet veel aan! Uitbetaling gegarandeerd? Dat is leuk, maar als ik geen uren in kan vullen komt er vast en zeker ook geen uitbetaling.

Gelukkig: na drie dagen al antwoord. ‘Stuur het urenbriefje maar per post of blijf proberen’. ????? Urenbriefjes krijg ik pas als het contract is goedgekeurd – en dat is met dit contract nog niet het geval, zoals ik in mijn mail heb vermeld. Blijven proberen heeft weinig zin als de SVB niets in het systeem verandert bij deze begeleidster. Gelukkig, gelukkig, gelukkig is zij niet volledig afhankelijk van dit inkomen en heeft ze begrip voor de situatie.

Als ik de kranten moet geloven is het een puinhoop met de uitbetaling en mag ik mijn handen dichtknijpen dat het bij zes van de zeven goed is gegaan. Dat doe ik dan ook.

Maar daarnaast zit ik toch echt met die zevende in mijn maag! Lieve ict’ers van de SVB, willen jullie alsjeblieft alsjeblieft heel gauw ‘januari 2015’ toevoegen???