Maarten is
17 jaar geworden. Hij vindt het zelf niet erg bijzonder, maar ik kijk er anders
tegenaan. Hij wordt groot! Dat is een saaie opmerking, ik weet het, maar het is
echt waar. Hij is in korte tijd niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk
groot geworden en oogt bijna volwassen. Als ik dat zeg, haalt hij zijn
schouders op. Het zal wel. Dat gezeur van moeders toch altijd. Tot er een
verrassende brief komt van het Ministerie van Defensie.
‘Geachte Achternaam,
Met deze brief informeer ik u dat u bent ingeschreven voor de militaire
dienstplicht. U hoeft echter niet in dienst, omdat er in Nederland geen actieve
dienstplicht meer is. Sinds 1997 heeft Nederland een beroepsleger en worden er
geen dienstplichtigen meer opgeroepen. …. Iedere Nederlandse man tussen de 17
en 35 jaar wordt ingeschreven voor de dienstplicht. Alleen in heel
uitzonderlijke situaties zouden regering en parlement kunnen besluiten om weer
dienstplichtigen op te roepen voor de militaire dienst. …. DE MINISTER VAN
DEFENSIE’
O ja. Arjen
en Mark hebben ook zo’n brief gekregen toen ze net 17 waren geworden. Volgens
de wet moeten deze brieven worden verstuurd, zodat de potentiële
dienstplichtigen voor-je-weet-maar-nooit op de hoogte zijn. De jongelui krijgen
zelfs een heus registratienummer. Eerlijk gezegd lach ik er om. Niet alleen een
slordige brief, maar ook een wassen neus. Arjen, Mark en Maarten zouden alle
drie afgekeurd worden door het autisme en de astma. We leven bovendien allang
in een maatschappij waarbij dit niet alleen voor mannen zou moeten gelden.
Maar Maarten
denkt er anders over. In zijn zoektocht naar een geschikte opleiding en
uiteindelijk passend werk stuit hij op het ene na de andere onverbiddelijke ‘nee’.
Sinds de dramatische gebeurtenissen waarbij eenlingen onbekenden neerschieten
in een winkelcentrum of met een auto inrijden op een menigte, zijn de eisen
voor bijvoorbeeld een wapenvergunning sterk aangescherpt. Autisme? Bepaald
medicijngebruik? Dan wordt er al niet meer verder gekeken.
Helaas is
Maarten juist geïnteresseerd in het leger en de politie. Hij hoeft niet zo
nodig de straat op, maar digitaal rechercheur bijvoorbeeld of logistiek
medewerker bij het leger lijken hem niet verkeerd. Helaas staat al op de
websites dat mensen zoals hij niet welkom zijn. En dat herhaalt zich bij veel
opleidingen en bedrijven. Dat is een hard gelag. Net zoals alle ‘gewone’ mensen
verschillend zijn, zijn ook alle mensen met autisme en/of adhd verschillend.
Maar in deze dingen worden ze over één kam geschoren. Er wordt niet naar
specifieke eigenschappen of kwaliteiten gekeken.
Maarten weet
heus wel dat hij een dienstplicht in het leger niet zou redden. Maar hij heeft
lekker tòch die brief gekregen. De brief die alle jongens die 17 worden
krijgen. Hij is geen uitzondering. En zo wordt Maartens zeventiende verjaardag
toch nog een beetje een mijlpaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten