Hoera, de storm is gaan liggen!

Het eerste gesprek met een medewerker van de gemeente was op 26 januari 2015. Met ingang van 1 juni 2017 hebben we een goede, langdurige indicatie voor onze zorg. Dat is twee jaar, vier maanden en zes dagen later. In die tijd zijn er orkanen over ons heengegaan, die ons verbijsterd achterlieten. Hoe vreemd kunnen de capriolen van een gemeente zijn? Maar nu is het eindelijk weer rustig in mijn hoofd.

De overgang van de langdurige zorg vanuit de AWBZ, zeg maar de oude Zorgwet, naar de diverse nieuwe zorgwetten is niet gemakkelijk gegaan. Veel mensen, ook wij, moeten sinds 1 januari 2015 voor zorg aankloppen bij hun gemeente. De meeste gemeenten waren hier niet goed op voorbereid.

In Denemarken is een vergelijkbare verandering geweest. Daar heeft het vijf jaar gekost om alles weer goed op de rails te krijgen. In Nederland wordt uitgegaan van eenzelfde termijn. Dat klinkt logisch, dat klinkt begrijpelijk – maar het betekent wel dat veel mensen die zorg nodig hebben jarenlang niet weten waar ze aan toe zijn en van kortdurende indicatie naar kortdurende indicatie hobbelen. Daarom hoop ik dat de medewerkers van de gemeenten een open houding aannemen en begrip hebben voor de onzekere situatie van zieke en gehandicapte mensen. Zachtjes gezegd: dat is helaas niet altijd zo.

Ik kan hier wel gaan herhalen wat er allemaal met ons is gebeurd, maar dat heeft geen zin. Ik heb over veel dingen geblogd. De afgelopen maanden was het spannend: gaat het lukken, gaat het toch niet lukken? Vandaar de stilte op dit blog.

Gelukkig kan ik het nu uitschreeuwen: het is gelukt!!!!! Arjen en Maarten hebben precies de indicatie die ze nodig hebben. En ik kan via een persoonsgebonden budget mijn vertrouwde huishoudelijke hulp in blijven huren. Zelfs voor een uurtje per week meer.

Het betekent niet dat de strijd voorbij is. Voor ons is de storm gaan liggen. De nieuwe indicatie is zelfs voor drie jaar. Maar dat zijn wij. Iedereen die dat nodig heeft, moet goede zorg krijgen en daarbij mag het niet uitmaken in welke gemeente iemand woont. Daarom ga ik door, als ambassadeur voor Per Saldo – de belangenvereniging voor mensen met een persoonsgebonden budget. We blijven uitleggen, herhalen, adviseren.

Nogmaals: de storm is gaan liggen. Maar de wind blijft natuurlijk waaien. In ons gezin is het nooit helemaal rustig. Daarom de komende tijd weer ‘gewoon’ mijn blogs. Over Arjen, Mark, Maarten en de dingen waar wij tegenaan lopen. Als er maar één iemand wat aan heeft, als er maar één iemand om glimlacht, als er maar…. Al ben ik het zelf!