Hoera, Arjen is in Canada!

Arjens vriend gaat voor zijn studie International Communication een jaar naar het buitenland. En dat vindt Arjen natuurlijk he-le-maal niet leuk. Dus is al snel het plan geboren om samen te vertrekken, nog twee weken vakantie te vieren en dan pas afscheid te nemen. De vliegtickets worden geboekt, de voorbereidingen worden uitgevoerd en al snel is het V-day: de grote Vertrek-Dag. Arjen gaat naar Canada!

De voorbereidingen hadden wat meer voeten in de aarde dan we hadden verwacht. Arjen gebruikt astmamedicatie en Concerta. Concerta valt onder de Opiumwet en mag daarom niet zomaar worden meegenomen naar het buitenland. Binnen de Schengenlanden is dat geen groot probleem. Formulier invullen, handtekening huisarts, per mail naar het CAK (Centraal Administratie Kantoor, dat bijvoorbeeld ook de eigen bijdragen in de zorg int) en het komt gewaarmerkt per mail terug. Eitje.

Voor de Verenigde Staten (overstap) en Canada is dat een heel ander verhaal. Het begint redelijk eenvoudig met een verzoek aan de huisarts om twee Engelstalige brieven over de medicatie te schrijven. Dit gebeurt vlot. Maar daarna? Het kost Arjen een dagje Den Haag. Eerst naar het CAK om de brieven te laten waarmerken. Daarna naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken voor een volgend waarmerk. Vervolgens naar de Rechtbank om op de ene brief een Apostille-stempel te laten zetten: nodig om de medicatie mee te mogen nemen naar de Verenigde Staten. Ten slotte naar de Canadese ambassade voor goedkeuring op de andere brief. Volgens de medewerker van het Ministerie is het een peulenschilletje dat zo’n twintig minuten zal kosten. Dat blijkt niet helemaal te kloppen, want de chagrijnige dame achter de balie meldt dat goedkeuring enige tijd in beslag neemt en dat Arjen óf op een andere dag terug moet komen óf dat een koerier de papieren thuis bezorgt. Pfff.

Apostille-stempel: 20 euro.

Goedkeuring Canadese ambassade: 35 euro.

Kosten koerier: 25 euro.

Plus de reiskosten naar Den Haag. En dat alles voor veertien (!!!) pilletjes.

En dan zijn we er nóg niet. Want alle medicatie moet in originele verpakking mee. Hoe doe je dat met astmamedicatie? Dat gaat toch echt in een inhaler en het is niet verstandig om een aangebroken huls met poeder steeds uit de inhaler te halen. Dus bij de apotheek versneld nieuwe aangevraagd, zodat Arjen reserve-medicatie in een originele verpakking mee kan nemen.

Hè hè. We zijn er. Arjen gaat naar Canada!

Twee dagen voor vertrek begint het. Arjen kruipt tegen me aan. ‘Ik wil niet! Waarom heb ik ‘ja’ gezegd?’ Dat wordt in de daaropvolgende dagen meerdere malen herhaald. ‘Ik wil niet!’ Canada is zo ver weg, dat ik niet even snel kan komen als het misgaat. Maar je vriend is er toch? ‘Ik wil niet.’

Gistermorgen zijn we heel vroeg opgestaan en om half zes vertrokken naar Schiphol. De reis verloopt wonder boven wonder zonder files of ander oponthoud en voor acht uur staan we al in de immens grote hal. Arjens vriend heeft vaker met dit bijltje gehakt en weet bij zo’n mooie gele automaat in te checken. Bagage inleveren, douane, enzovoorts. Ik ben supertrots op Arjen. Zomaar zo’n reis ondernemen. Arjen gaat naar Canada!

Dan het afscheid. Hoe zal dat gaan? Bij een vierdaagse reis binnen Europa met de studievereniging hing Arjen voor vertrek een half uur snikkend om mijn hals. Dit keer knijpt hij weliswaar flink, maar weet zijn ogen droog te houden. Arjen gaat naar Canada!

Mijn vader, een vriendin van Arjen en ik blijven op Schiphol. We drinken wat, lopen rond, gaan naar het promenadedek, ontdekken dat we ‘hun’ gate niet kunnen zien en spotten ongelooflijk veel vliegtuigen. Het vertrek staat gepland om vijf over elf. Er komt een sms van Arjen binnen. En nog eentje. En nog eentje. En nog eentje.

Om twintig over elf is het eindelijk zo ver. We zien het vliegtuig verschijnen. Het taxiet een heel eind naar de startbaan. Wat jammer! We hebben al heel wat vliegtuigen op zien stijgen, maar net hun vliegtuig pakt een andere startbaan en die is vanaf het promenadedek niet te zien. Naast mij staat een vrouw die precies hetzelfde verzucht. Ook haar zoon zit in dit vliegtuig naar Houston.

Ruim tien uur later komt het bericht dat ze in Houston zijn. En daarna, voor ons midden in de nacht, zijn ze doorgevlogen naar Edmonton. Arjen plaatst het een en ander op Facebook. Hij is in Canada!