Hoera, Arjen woont op zichzelf!

Tot ongeveer een jaar geleden riep Arjen regelmatig: “Ik blijf altijd bij mama wonen!” Ook al was hij inmiddels 27 jaar, het was en bleef zijn vaste overtuiging. Maar een jaartje geleden veranderde er iets. Zijn ex-vriend ging voor een stage naar het buitenland en Arjen kon in die periode de hem bekende en vertrouwde woning gebruiken. Ook een aantal buurtgenoten kende hij al goed.

Bovendien was het huis wat vreemd in tweeën gedeeld. Niet verticaal met een linker en rechter deel of horizontaal, maar verticaal met een voorste en achterste gedeelte. Arjen trok in het achterste deel: via een steegje naar de voordeur of de achtertuin (nou ja, een heel klein binnenplaatsje). Een kamer met keukenblok beneden en boven een slaapkamer en een badkamer. Alle kamers met uitzicht op het binnenplaatsje. Heerlijk overzichtelijk en prikkelarm.

Wennen aan zelfstandig wonen ging dankzij corona met horten en stoten, maar het lukte. Dus toen Arjen de kans kreeg de woning definitief over te nemen, stortte ik me in het indicatiecircus. Doordat de gemeentes tegenwoordig verantwoordelijk zijn voor een groot deel van de zorg, waaronder de begeleiding die Arjen nodig heeft, betekende een verhuizing ook een nieuwe indicatie.

Een lastig verhaal, want officieel mag je pas een indicatie aanvragen als je in een gemeente woont maar op de dag dat je je overschrijft vervalt de oude indicatie. Wat te doen in de tussenliggende periode?

Om een lang verhaal kort te maken: het lukte. Toevallig was onze indicatie in mijn woonplaats – mijn huishoudelijke hulp en de begeleiding voor Arjen en Maarten – in april net met vijf jaar verlengd. Dat gaf een goede basis en de Groningers waren bereid om al voor de formele verhuizing in gesprek te gaan. Arjens indicatie werd volledig overgenomen en sloot naadloos aan op ‘oude’ indicatie. Een maand voor zijn 28^e verjaardag woonde Arjen op zichzelf.

Maar toen werd het januari. En veranderden voor de zoveelste keer de regels van de Wajong. Daar hadden we wel een brief over gekregen, maar de mensen bij het UWV zijn niet in staat om een begrijpelijke tekst te schrijven. Het was duidelijk dat er iets zou veranderen in de berekening van de uitkering, maar er stond ook dat er een garantiebedrag zou worden berekend zodat niemand erop achteruit zou gaan.

Dom hè, dat we dat geloofden?

In januari kreeg Arjen netto 230 euro minder en belandde daarmee ruimschoots onder de bijstandsnorm voor een alleenstaande.

Niemand zou er toch op achteruit gaan? Waar zat het addertje onder het gras? Arjen wil natuurlijk niet zijn hele leven zijn hand ophouden, dus hij probeert zo veel mogelijk te werken via zijn eigen bedrijfje in entertainment & media. Sinds 2015 komen alleen mensen zonder arbeidsvermogen nog in aanmerking voor een Wajong-uitkering. Voor de mensen die daarvoor al ‘in de Wajong’ zaten en die nog wel arbeidsvermogen hebben, zijn nu voor de zoveelste keer in de afgelopen tien jaar de regels veranderd.

Op grond van het arbeidsvermogen wordt een deel van de uitkering ingehouden, omdat de Wajonger dat zelf kan verdienen. Om de schok niet te groot te maken, is er het beloofde garantiebedrag. Wajongers in loondienst krijgen begin januari te horen wat hun garantiebedrag is (ook die belofte is bij veel Wajongers niet nagekomen).

Voor Wajongers met flexwerk of een eigen bedrijfje is het berekenen van het garantiebedrag wat lastig, omdat de inkomsten nog niet bekend zijn. Dus gaat het UWV voor deze mensen het garantiebedrag berekenen…. in de loop van 2022! Eerst belastingaangifte doen over 2021 en dan gaat het UWV rekenen.

Dat duurt dus nog anderhalf jaar.

En de aftrek is gebaseerd op het inkomen uit 2019. Waarschijnlijk hebben ze bij het UWV nog nooit van corona gehoord en weten ze niet dat het inkomen van vooral jongeren, zzp’ers en studenten met bijbaantjes flink is gekelderd. Naast de horeca en winkels is de cultuursector zwaar getroffen. Moet ik nog meer zeggen?

Gelukkig heeft Arjen een vader met een redelijk inkomen die garant wil staan. Daarnaast heeft hij een lieve opa en oma die waar nodig ook bijspringen. Want één ding is zeker: wij zijn trots op Arjen, die ondanks zijn beperking deze grote stap durft te zetten. Arjen woont zelfstandig!

P.S. Aan alle volgers: sorry voor de lange stilte! Door allerlei privé-omstandigheden lukte het niet meer om naast al het knokken voor de jongens ook nog voor mezelf te knokken én een blog te schrijven. Gelukkig zijn er in de afgelopen jaren ook goede dingen gebeurd. We zijn er weer – in volle knokmodus!