Het is mislukt. De ultieme poging om de rekentoets te
halen en toch nog, zij het met een jaartje vertraging, naar de Pabo te kunnen,
is niet geslaagd. Op het moment dat de jongelui klaar zaten om op ‘start’ te
klikken, ontdekte Mark dat zijn muis niet werkte. De anderen gingen van start en
hij moest op zoek naar hulptroepen. Twintig minuten later kon hij ook aan de
slag. Maar het kwaad was geschied, de spanningsboog was aangetast en de
tekentjes op het scherm leidden een eigen leven.
Ondanks dit alles zag Mark nog kans om een voor zijn doen
hoge score te halen op het snelle hoofdrekendeel. Maar daarna raasden de
cijfers, letters, tekens in een meteorenstorm door de computer. Geen wonder dat
de eerste vragen van het tweede deel, voor Mark immers vrijwel onleesbaar, fout
waren. En een adaptieve toets straft je meteen af. De kans om nog voldoende
punten te halen is dan vrijwel verkeken.
Mark heeft een streep gezet. Zijn grote wens is diep
weggestopt in zijn hart en hij gaat voor een andere uitdaging. Omdat hij het
nooit gemakkelijk zal doen als het ook moeilijk kan, heeft hij een opleiding
gekozen met een toelatingsprocedure…. Dus opnieuw spanning. Een monoloog
houden, schreeuwen, zingen, slikken met open mond, enkele gesprekken – het is
een bijzondere ervaring. Als we hem vragen hoe het is gegaan, durft Mark amper
antwoord te geven. Naarmate de toelatingsprocedure langer geleden is, durft hij
hoopvoller te zijn. Totdat op een ochtend de spanning genadeloos toeslaat.
Gelukkig brengt de postbode nog diezelfde middag de
felbegeerde brief. En in die brief staan
daadwerkelijk de woorden ‘gunstig’, ‘toelaatbaar’, ‘selectiebewijs’. Mark weet
van opluchting niet hoe hij zijn blijdschap kan uiten. Hij rent in het rond,
fietst naar de winkel en haalt gebak, belt, sms’t en appt met iedereen die hij
kan bedenken. We loggen meteen in op Studielink en verwijderen de opleiding van
zijn tweede keus. We loggen daarna in bij DUO en vragen opnieuw
studiefinanciering aan. Ik ben net zo knettergek als Mark en mail alle lieve,
meelevende bekenden het goede nieuws. De felicitaties stromen binnen.
En eindelijk, eindelijk, heeft Mark rust. Hij is al
maanden thuis, maar nu pas heeft hij vakantie. Geen rekenhuiswerk en dagelijkse
oefeningen meer, geen spanning meer, geen angstig afwachten meer. Integendeel,
Mark weet nu wat hij volgend schooljaar gaat doen en daar kijkt hij vol
vrolijkheid naar uit. Mark maakt een hoopvolle nieuwe start. Hij gaat logopedie
studeren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten