Een berichtje op de voorpagina van de krant:
‘Solidariteit in zorg in gevaar’. In het artikel uit de financieel topman van
een grote verzekeringsmaatschappij zijn grote zorgen over het huidige zorgverzekeringsstelsel.
Volgens deze wijze meneer verdwijnt de solidariteit en komt op die manier het
hele stelsel onder druk te staan. Eerlijk gezegd moet ik er smakelijk om lachen. Al enkele
jaren roep ik precies hetzelfde. Niet als topman of topvrouw van zo’n gigant
als deze zorgverzekeraar, maar als moeder van drie kinderen met hoge
zorgkosten. Blijkbaar ben ik nog niet zo dom.
Al heb ik een ander uitgangspunt. De topman beklaagt zijn
eigen verzekeringsmaatschappij. Want zij accepteren iedereen voor een aanvullende
polis, terwijl andere maatschappijen dat niet doen. Dat betekent dat zijn
maatschappij opdraait voor de hoge zorgkosten van verzekerden die ergens anders
geweigerd worden. Ze draaien al met verlies op de aanvullende verzekeringen.
Arme, arme verzekeringsmaatschappij!
Ik draai het liever om en kijk naar de verzekerden, de
mensen. Oudere, zieke, gehandicapte mensen die zorg nodig hebben. Veel zorg,
dure zorg. Er verdwijnt steeds meer uit het basispakket en daarom moeten deze
mensen wel een aanvullend pakket nemen. De premies voor de aanvullende
pakketten rijzen de pan uit, maar ze moeten wel. Daarnaast zijn zij elk jaar
het volledige eigen risico kwijt. En dan heb ik het nog niet eens over eigen
bijdragen.
Een klein voorbeeldje uit mijn eigen gezin. Arjen heeft
zo’n dure aanvullende verzekering nodig. Hij kan dus geen leuke
studentenverzekering afsluiten, want die vergoedt niet alles wat hij nodig
heeft. Zijn maandelijkse premie ligt ruim vijftig euro hoger dan de premie van
de studentenverzekering. Daarnaast het eigen risico: dertig euro per maand. En
de eigen bijdrage voor zijn pgb (persoonsgebonden budget): bijna twintig euro
per maand. Opgeteld is dat een extra bedrag van honderd euro per maand. Mark
heeft allergisch astma en heeft daar behoorlijk wat medicatie voor nodig. Ook
voor hem geldt: hoge aanvullende verzekering, eigen risico volledig op tafel.
Maarten is gelukkig net 16 jaar, maar ik zie als een berg tegen de financiële
consequenties van zijn achttiende verjaardag op.
Er gaan al behoorlijk wat geruchten over een hogere
basispremie, een verder uitgekleed basispakket, een flink verhoogd eigen risico
en na de overheveling van de zorg naar de gemeenten veel hogere eigen
bijdragen. Bovendien is de Wtcg – de Wet tegemoetkoming chronisch zieken en
gehandicapten – afgeschaft en is er daardoor geen enkele compensatie meer. Wie
ziek is, moet betalen. Ook als je dankzij die ziekte of beperking al de pech
hebt om niet in staat te zijn een redelijk inkomen te verwerven.
Zelfs de domste ‘zorgconsument’ ziet al jaren dat de
solidariteit in het stelsel zoek is en zich steeds beter verstopt. Fijn dat de
topman het nu ook ziet. Maar ik vraag me toch echt af wie er de dupe van is. De
verzekeringsmaatschappijen? Of de mensen in onze maatschappij die zorg nodig hebben
en steeds meer richting afvalputje worden geschoven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten