Schuin voor ons huis zijn zes parkeerplaatsen. Daar
kunnen vijf auto’s staan, want ze zijn twintig centimeter te smal. Aan de
overkant van de straat zijn nog meer parkeerplaatsen. Ook allemaal twintig
centimeter te smal. En er zijn véél meer auto’s in de buurt dan
parkeerplaatsen. De meeste mensen willen hooguit een meter lopen tussen hun
auto en hun voordeur. De rest van deze inleiding kan ik waarschijnlijk wel
overslaan.
Ik hoor bij de mensen die maar een metertje willen lopen
tussen auto en voordeur. Nou nee – dat klopt niet helemaal. Ik wil wel verder
lopen, maar ik kan het niet. Zonder krukken kan ik in en om het huis wel aardig
rondscharrelen, maar veel verder kom ik niet. Boodschappen sjouwen lukt gewoon niet.
Al meer dan tien jaar geleden heeft de gemeente beloofd
het parkeerprobleem in de straat op te lossen. De fout bij de aanleg werd
erkend en er zou iets aan gedaan worden. Ik begrijp dat dat niet binnen een
paar weken of zelfs maanden geregeld is, maar meer dan tien jaar wachten is wel
erg lang. We realiseren ons inmiddels dat de gemeente niet van plan is om iets
te doen. Sommige buurtbewoners zijn behoorlijk boos. Er ontstaan af en toe
verhitte discussies en er wordt zelfs tegen mensen gezegd dat ze bepaalde
parkeerplaatsen niet mogen gebruiken.
Er is een gemakkelijke oplossing. Voor ons blok van zes
huizen ligt eerst een stoep en dan een groenstrook. De politie vindt die
groenstrook maar niets, want de huizen liggen te veel verstopt. Fijn voor
inbrekers, lastig voor hulpdiensten. Dat probleem is opgelost: de groenstrook
is vrijwel verdwenen. In verband met een nieuwe groen-politiek van de gemeente
is rigoureus gesnoeid. Er staan nog een paar bomen en een lading onkruid. Alle
prachtige krentenbomen zijn afgezaagd. De stompjes staan er na ruim een jaar
nog steeds kaal bij. Het is een puinhoop.
Verkoop die grond aan ons en geef ons toestemming om de
auto op ons eigen erf te parkeren. Dat gebeurt heel veel in deze straat en ziet
er dus niet opvallend of vreemd uit. Maar de gemeente weigert. Waarom? Dat is
ons niet duidelijk. Er gaan verhalen over een verkeerde rioleringsbuis, die
onder de stoep ligt terwijl hij onder de straat had moeten liggen. Er gaan
verhalen over andere leidingen. De gemeente zegt alleen dat het niet past
binnen het beleid. En belooft opnieuw naar de parkeerproblematiek te kijken. We
weten al wat dat betekent: er gebeurt niets.
Wij hebben een originele oplossing gevonden! Geen geld
meer voor een auto - en dus geen parkeerplaats meer nodig. We fietsen vrolijk
naar de winkel. Maar o…. waar ‘parkeren’ we de fietsen? De schuur is aan de
kleine kant…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten