O nee, wat nu weer????? Elk jaar opnieuw een pgb voor
Maarten aanvragen, twee keer per jaar verantwoording afleggen over de besteding
van de pgb’s van Arjen en Maarten, vier keer per jaar verantwoording afleggen
over de besteding van mijn eigen pgb voor huishoudelijke hulp…. In het
afgelopen half jaar heel veel werk verzet om een goede school voor Maarten te
vinden, verlenging van de leerlinggebonden financiering (het ‘rugzakje’)
aangevraagd, leerlingenvervoer aangevraagd…. De zorg voor mijn gezin regelen is
een baan van zo’n drie dagen per week. En dan heb ik het alleen over het
regelwerk, de administratie. Nog niet eens over de zorg zelf. Gelukkig lopen er
geweldige zorgverleners rond in ons gezin en krijgen de jongens prima
begeleiding, maar zij zijn er natuurlijk lang niet altijd en de meeste zorg komt
op mij neer. Dat is niet erg, maar al dat geregel er bij is eigenlijk te veel.
Gelukkig is het even iets rustiger. Nog een paar weken en
dan begint het circus rond de jaarlijkse pgb-aanvraag van Maarten weer, maar nu
kan ik even op adem komen. Denk ik. Helaas, de verantwoording over de besteding
van Maartens pgb wordt niet goedgekeurd. Het Zorgkantoor (ja, voor zo’n pgb heb
je te maken met Bureau Jeugdzorg, het Zorgkantoor en de SVB…) wil een
uitgebreid verslag van de verleende zorg, kopieën van het contract en kopieën
van alle rekeningen van het afgelopen halve jaar. Oeps!
Daar heb ik echt géén zin in! Nòg een verslag schrijven?
Waarom? Bij Bureau Jeugdzorg zijn ze elk jaar onder de indruk van het verslag
en de manier waarop we de begeleiding aanpakken – waarom moet ik ook nog aan
het Zorgkantoor bewijzen dat we het allemaal netjes doen? Waarom is er geen
contact tussen de verschillende instanties?
Zuchten heeft helaas weinig zin. We zullen aan het werk
moeten. Er hangt een sfeertje van ‘fraude’ en ‘profiteurs’ rond het pgb en
daarom zijn de controles geïntensiveerd. Jammer, maar het is nu eenmaal een
gegeven dat de goeden altijd lijden onder de slechten. En eerlijk is eerlijk,
ik heb een paar kruisjes op het formulier niet gezet. Dus waarschijnlijk is het
mijn eigen schuld dat ik nu extra informatie moet aanleveren. Alhoewel: op
Arjens formulier ontbreken dezelfde kruisjes zie ik op de scan die ik altijd
maak voor ik het formulier verstuur, en daar is niet op gereageerd door het
Zorgkantoor.
Dan krijg ik een idee. Waarom gebruik ik niet het verslag
dat Maartens begeleidster heeft gemaakt voor de afgelopen herindicatie? Bureau
Jeugdzorg vond het heel duidelijk. Ik maak alle gevraagde kopieën plus een
kopie van dit verslag. Met Maartens logeerbegeleidster schrijf ik twee kantjes
met een actuele toevoeging en hup, het pak papier gaat in de brievenbus.
Ik bereid me voor op maanden onzekerheid, omdat ik van
andere budgethouders heb gehoord dat dit heel lang kan duren. En wat moet je in
de tussentijd? Geen begeleiding meer inkopen, want stel je voor dat het wordt
afgekeurd en je alles terug moet betalen? Nee, ik blijf optimistisch – ik weet
dat we alles netjes doen en dat de begeleiding van Maarten de toets der kritiek
ruimschoots kan doorstaan.
Twee weken later komt er een brief van het Zorgkantoor.
De verantwoording is goedgekeurd. Niet dat dat er duidelijk staat – het is de
gebruikelijke ontvangstbevestiging van het verantwoordingsformulier. Zou het….?
Ik stuur een mail met de vraag of dit betekent dat de ingekochte zorg alsnog is
goedgekeurd. Een dag later bevestiging: ja! Ik spring een gat in de lucht. Zó
snel! Ik geef de tip snel door aan Per Saldo, de belangenvereniging van
budgethouders: als het Zorgkantoor een verslag wil van de ingezette zorg, stuur
dan een kopie van het verslag dat je gebruikt voor de jaarlijkse herindicatie.
We gaan weer vrolijk
verder. Op naar Maartens herindicatie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten