Hoera, Mark haalt 90%!

Mark heeft twee moeilijke jaren achter de rug. Na de veilige en prettige sfeer op de school waar hij zijn vmbo-tl-diploma heeft gehaald, waren de normen en waarden op de nieuwe school een klap in zijn gezicht. En dan is dat nog voorzichtig uitgedrukt. De zorg voor leerlingen die een beetje extra nodig hebben was ver onder de maat, afspraken werden niet nagekomen, leraren ontkenden doodleuk wat ze in een eerdere les gezegd hadden (en dan hebben de dertig leerlingen allemaal ongelijk…) en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het waren twee jaren van keihard werken, diep vallen, voorzichtig opkrabbelen, dreun na dreun incasseren. Het was een bijzonder vreemde ervaring. Bij de eerste gebeurtenis dachten we nog dat het een misverstand was. De tweede keer vonden we het een vervelend incident. Na de derde miskleun voelden we ons zo langzamerhand erg ongemakkelijk en bij het vierde probleem kregen we buikpijn. Wat stom, wat stom, wat stom, dat we niet beter geïnformeerd hebben voor Mark naar deze school ging! Mijn eigen ervaringen zijn inmiddels bijna dertig jaar oud en dus geen maatstaf meer. Al snel besloot ik mijn oren te sluiten voor alle verhalen van andere ouders, want een weg terug was er niet meer. We moesten zo goed mogelijk verder op de ingeslagen weg.

Gelukkig waren er ook leuke en betrouwbare leraren. En voelde Mark zich prima op zijn plaats tussen zijn klasgenoten. Zijn droom om naar de Pabo te gaan gaf hem kracht om door te zetten. Waar hij de motivatie elke keer weer vandaan haalde, is me een raadsel. Maar hij deed het en hij haalde het! Het havo-diploma is binnen. Wat bèn ik trots.

De school had nog een probleem: grootscheepse nieuwbouw.  Achter de school ontstond een grote bouwput, het oude gebouw werd gedeeltelijk gesloopt en er werden twee nevenvestigingen in gebruik genomen. Dat betekende: door weer en wind heen en weer fietsen, soms wel vier keer per dag. Dat betekende: een slecht functionerend verwarmingssysteem in het oude hoofdgebouw, zodat het ene lokaal steenkoud en het andere loeiheet was. Dat betekende: stof, viezigheid, gruis, slechte ventilatie en een verminderde schoonmaak. Dat betekende bovenal: veel ellende voor Marks longen. Ondanks de grote hoeveelheid medicijnen die hij elke dag moet gebruiken, was het haast niet vol te houden. Regelmatig was hij benauwd, hij sliep vaak niet goed en zijn conditie ging zienderogen achteruit.

Het eerste bezoek aan de nieuwe longarts was dan ook spannend. Mark is inmiddels achttien jaar en dat betekende een overstap van de vertrouwde kinderlongpoli van het UMCG naar een longarts voor volwassenen. Inmiddels zijn we twee bezoekjes, een bloedonderzoek, een röntgenfoto en een longfunctie-onderzoek verder. Mark heeft zijn lange vakantie na de examens goed gebruikt: veel geroeid, lekker ontspannen, goed uitgerust. Resultaat: Mark is weer fit en zijn longfunctie heeft zich hersteld tot maar liefst ongeveer 90% (longinhoud, kracht, reserve)! Een super’score’!